Ronnie werkt sinds kort bij Greenpeace: “Het eerste kennismakingsgesprek ging onwijs goed. Maar ik had wel zoiets van, straks moet ik het echt gaan doen. Ik hoopte maar dat ik het tempo bij zou kunnen benen, maar dat is me erg goed bevallen.”
Voorzichtige start
Toen Ronnie startte, kon hij rustig aan beginnen. “Het was niet zo dat ik bepaald werk af moest hebben per dag. Mijn schema werd ingevuld op basis van wat ik kan. En dat is heel prettig.” Inmiddels is zijn takenpakket uitgebreid vanwege zijn eigen pro-actieve aanpak.
No stress
“Mijn handicap is dat ik bipolair ben. En het houdt onder andere in dat ik niet goed tegen stress kan. Als ik onder teveel druk sta kan ik nare stemmingswisselingen krijgen.” Daar is een oplossing voor gevonden. Al voordat Ronnie stress ervaart gaat hij vaak met een collega praten. “Dat helpt enorm. Ik voel me hier ontzettend op mijn gemak, ik kan mijn gevoel goed uiten, ook wat betreft serieuzere zaken. Er zijn echt meerdere mensen waarbij ik mijn hart kan luchten.”
Maatschappelijk belang
Ronnie wil graag blijven bij Greenpeace: “Ik hoop dat meer werkgevers het maatschappelijk belang inzien van wat ze doen zodra ze iemand met een handicap in dienst nemen. Voor mij betekent het structuur in mijn leven. Ik heb iets om voor op te staan. Het is heel prettig om hier iedere ochtend te komen en contact te hebben met mensen terwijl je je inzet voor een goed doel.”
