Dakloos en vers gescheiden wandelde Alice Landa, alias Mama Bird, tweeëneenhalf jaar geleden binnen bij Travelbird. Ze mocht als lunchdame aan de slag. Inmiddels doet ze facility management, merchandisebeheer, is ze vertrouwenspersoon en zet ze samen met haar zoon een schoonmaakafdeling op. “Ik weet uit ervaring hoeveel motivatie je kunt hebben als je een tijd zonder werk hebt gezeten.”

Maar dan wel full time

“Lunch voor 120 man, he?” Alice Landa solliciteerde op de functie van lunchdame bij Travelbird. Ze bekeek de tafel. Overal lagen plastic verpakkingen, lege kartonnen drinkpakken. “Het was een troep. De planten stonden er zielig bij, en er was maar één afwasmachine. Dus ik zei dat ik het graag wilde doen, maar dan wel full time.” En zo geschiedde.

“Ik werd al heel snel Mama Bird. En het is heerlijk om Mama Bird te zijn.”

Werkloos en dakloos

Maar daar begint het verhaal niet. Alice was werkloos en dakloos. Ze had een schuld en kwam maar niet aan werk. “Ik stond bij alle uitzendbureaus ingeschreven. Maar als je 20 jaar als zelfstandig ondernemer hebt gewerkt dan zijn werkgevers bang dat je te eigengereid bent. Dat ben ik ook, gelukkig kan Travelbird dat waarderen.”

Eenmaal werkloos startte Alice Landa als vrijwilliger bij Randstad Uitzendbureau. Het leidde al snel tot betaald werk in de catering. “Ik mocht als uitzendkracht aan de slag bij het restaurant in Artis. Ik had helemaal geen ervaring, maar het lag me goed. Ik heb keihard gewerkt. Steeds acht á negen dagen achter elkaar en dan één dag vrij. Maar ik wilde graag een vaste baan.” Die wens is in vervulling gegaan nadat Landa contact kreeg met het Werkgeversservicepunt Groot-Amsterdam (WSP). “Monique Schoonbrood en Rob Smits (accountmanagers van WSP, red) zijn mijn helden. Zij regelden drie sollicitatiegesprekken voor me. Bij alle drie was ik aangenomen.”

Hier wil ik werken. Hier ben ik thuis.

Bij Travelbird liep Alice Landa binnen en dacht. Hier wil ik werken. Hier ben ik thuis. “Vanaf dag één heb ik mijn hele hart gegeven. En dan krijg je zoveel terug. Ik werd al heel snel Mama Bird. En het is heerlijk om Mama Bird te zijn.” Haar tactiek? Alice ziet het pand van Travelbird als haar huis, en de medewerkers als haar kinderen. “Ik zorg voor de mensen alsof ze bij mij thuis zijn. Mijn zoon neemt ook wel eens vrienden mee, nu zijn het er gewoon wat meer.” Inmiddels telt Travelbird ruim 500 medewerkers.

2-Zo moeder zo zoon

Een half jaar later kwam ook haar zoon Ruben in dienst bij Travelbird. “Ik weet het nog goed. Het was op een dag in september. We vierden oktoberfest. De vloer was egaal besmeurd met bier en andere viezigheid. Ik ben uitgegleden met drie bier in mijn handen. Pas ’s avonds in de tram naar huis voelde ik dat het echt pijn deed. Eenmaal bij de dokter bleek mijn pols gebroken. Na het weekend kwam ik weer op kantoor, ik ruimde de afwasmachine uit met mijn gipspoot, en opeens hoor ik: ‘Hey mam!’ Het was Ruben. Hij zei: ‘Zo kan je niet werken joh, laat mij het maar doen.’”

Twee weken daarna stond Ruben er alleen voor. Alice had sinds haar val last van haar ribben, ze waren vermoedelijk gekneusd. Maar eenmaal bij de dokter bleek het een longontsteking. Ze moest 5 weken in het ziekenhuis blijven, en een half jaar revalideren. “Ik ben zo blij dat hij er was. Want ik had het niet zo snel aan een ander toevertrouwd.”

“Vervolgens staan we op het terras met een peukie of een kopje koffie en dan komen de tranen.”

 Van lunchdame naar Mama Bird

De lunch groeide met het bedrijf mee. Inmiddels zijn er twee chefkoks in dienst. Maar het is niet zo dat Alice geen werk meer heeft, integendeel. “Ik zie continu wat er beter kan.” Ze beheert de merchandise, “dat slingerde hier maar rond alsof het niks kost.” Ze doet facility management, “als het brandalarm afgaat kom ik aangesnord.” En Alice is vertrouwenspersoon. “Ik zorg dat ik er om 7.00 uur ben, voordat iedereen binnenkomt. Ik wil iedereen verwelkomen. Als iemand een beetje tam kijkt dan loop ik een uurtje later even langs. Gaat het? Vraag ik dan. En vervolgens staan we op het terras met een peukie of een kopje koffie en dan komen de tranen.”

“Het is een wervelwind geweest, waarin ik me nooit staande had gehouden als ik niet zulk geweldig werk had gehad.”

Schoonmakers zijn ook birds

Samen met Ruben heeft ze nu het plan opgevat om de schoonmaak intern te organiseren. “Ik vind het een vieze bende. En het kost een vermogen! Maar veel belangijker nog, die schoonmakers lopen rond als slaafjes. Wij willen birds. En de schoonmakers horen daarbij.” Voor Alice was het vanzelfsprekend om weer bij het WSP aan te kloppen voor personeel. WSP regelde twee schoonmakers voor Travelbird. Volgende maand starten ze.

Zonder werk was het nooit gelukt

Alles begint op zijn plek te vallen voor Alice. Ze heeft haar schuld afgelost. Van de zomer bleek dat ze een hypotheek kon krijgen. En twee weken geleden betrok ze haar nieuwe flatje in Amsterdam Noord. “Het is een wervelwind geweest, waarin ik me nooit staande had gehouden als ik niet zulk geweldig werk had gehad.”